دلایل عدم انتصاب رئیس سازمان غذا و دارو

آنا بررسی می‌کند؛

با وجود سپری شدن چند هفته از شروع به کار وزیر بهداشت دولت چهاردهم هنوز خبری از انتصاب رئیس سازمان غذا و دارو نیست، به نظر می‌رسد همچنان فشارها و لابی‌های مختلف اجازه این کار را به وزیر بهداشت نداده باشد.

گروه سلامت خبرگزاری آنا، یاسر مختاری؛ چندین هفته از رأی اعتماد مجلس شورای اسلامی به محمدرضا ظفرقندی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می‌گذرد، اما هنوز تکلیف بسیاری از معاونین، روئسای دانشگاه‌ها، مدیران کل و روئسای سازمان‌ها و مراکز تابعه مشخص نیست.
وزیر بهداشت تا امروز تنها تکلیف مدیران روابط عمومی، حوزه ریاست، معاونان فرهنگی دانشجویی، توسعه و منابع، بهداشت و ریاست دانشگاه علوم پزشکی تهران را مشخص کرده است. معاونت‌های تحقیقات و فناوری، آموزش، درمان و غذا و دارو هنوز فاقد تغییرات بوده است.

چندی قبل محمدرضا ظقرقندی یک شورا با حضور برخی از افراد برای انتصاب معاونت‌ها و دیگر بخش‌های وزارت بهداشت تشکیل شد و به گفته برخی از کارشناسان گزینه‌های نهایی آن به وزیر معرفی شده‌اند و حتی اقدام برای استعلام آنها نیز انجام شده است با این حال برخی لابی‌ها و مشاوره افراد ذی‌نفع مانع معرفی معاونان وزیر شده است.

در روز‌های اخیر اخبار مختلفی از لابی‌های سنگین برخی صنوف و افراد ذی‌نفع برای حضور نزدیکان خود در جایی مانند سازمان غذا و دارو به گوش می‌رسد.

این در حالی است انتخاب معاونان حق وزیر بهداشت است و در نهایت اوست که تصمیم خواهد گرفت چه کسی یا کسانی باید مسئولیت سازمان مهمی به نام غذا و دارو که همزمان معاون وزیر نیز محسوب می‌شود، را بر عهده بگیرد.

اما چرا مثلا برای سازمان مانند بیمه سلامت چنین لابی سنگینی آنگونه که برای سازمان غذا و دارو وجود دارد، صورت نمی‌گیرد مگر در آنجا نیز منابع مالی وجود ندارد؟ برای درک این موضوع باید به چند سال قبل و زمانی که سعید نمکی وزیر اسبق بهداشت در دولت دوزادهم بود رجوع کرد. او در سال ۱۳۹۸ گفت: اگرچه در سازمان غذا و دارو کارمندان شریف کم نداریم، اما هنوز هم در این سازمان امضا‌های طلایی وجود دارد و هنوز برخی به قول قدیمی‌ها دیزی‌شان پیش فر است و هنوز برخی می‌توانند در این سازمان از رانت استفاده کنند. برخی می‌توانند کار‌های خودشان را جلو انداخته و کار‌های دیگران را عقب بیندازند.

نکته همین جاست «امضا‌های طلایی» به نظر می‌رسد تمامی این تلاش‌ها، فشار‌ها و لابی‌ها برای حفظ این امضا‌های طلایی است.

از روزی که ظفرقندی به عنوان وزیر، کار خود را در ساختمان ایوانک آغاز کرده است، نام‌های مختلفی برای ریاست سازمان غذا و دارو مطرح شده‌اند. در ابتدا سه گزینه پیرصالحی، بیگلر و عبده‌زاده که هریک در این سازمان دارای سوابق ارشد مدیریتی در حد ریاست سازمان را برخوردار بودند برای پست معاونت و وزیر و ریاست سازمان مطرح بودند. اما پس از آن افراد دیگری نیز همچون حمید خویی رئیس سابق انجمن داروسازان ایران به این جمع اضافه شد، اما اینها تن‌ها گزینه‌هایی نبودند که نامشان مطرح و به نظر می‌رسید هر لحظه امکان دارد که ظفرقندی حکم آنها را بزند، با این حال به گفته برخی منابع آگاه همچنان افراد مختلفی به وزیر بهداشت معرفی شده و برای هر یکی نیز دلایلی ذکر می‌شود در آخرین مورد جمشید سلام زاده معاون غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مطرح شده است. با این حال همچنان تا زمانی که وزیر بهداشت حکم نهایی را به نام کسی نزند همچنان این لابی‌ها برقرار هستند.

آنچه در این میان مسلم است وزیر بهداشت باید فردی را در این مقام بگذارد که هم از سابقه دانشگاهی مناسبی برخوردار بوده و ضمن استقلال رأی بر تمامی حوزه‌های مرتبط با سازمان غذا و دارو مسلط باشد و از ارتباط مناسبی با سایر نهاد‌های ذی‌ربط برخوردار باشد، چرا که در نهایت عملکرد این نهاد با توجه به حساسیت آن می‌تواند بر عملکرد تمامی ارکان وزارت بهداشت نیز تأثیر بگذارد.