ماده تاریک، به عنوان یکی از اسرارآمیزترین اجزای کیهان، نقش محوری در ساختار و تکامل جهان ایفا می‌کند. این ماده نامرئی، که به نظر می‌رسد پنج برابر جرم ماده معمولی باشد، به عنوان چسبی عمل می‌کند که کهکشان‌ها را در کنار هم نگه می‌دارد و حرکات غیرمنتظره ستاره‌ها را توجیه می‌کند.
به گزارش سرویس اخبار نجوم رسانه فناوری تکنا، مطالعات اخیر نشان می‌دهد که ممکن است تعاملات پیچیده‌تری بین ماده تاریک و ماده معمولی وجود داشته باشد. محققان با بررسی کهکشان‌های کوتوله فوق‌العاده کم‌نور (UFDs) به شواهدی دست یافته‌اند که حاکی از آن است که توزیع ستاره‌ها در این کهکشان‌ها به گونه‌ای است که نمی‌توان آن را صرفاً با تعامل گرانشی بین ماده تاریک و ماده معمولی توجیه کرد. نتایج شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای نشان می‌دهد که در این کهکشان‌ها، ستاره‌ها به صورت یکنواخت توزیع شده‌اند، در حالی که انتظار می‌رفت که ستاره‌ها در نواحی مرکزی کهکشان‌ها متراکم‌تر باشند. این یافته حاکی از آن است که علاوه بر گرانش، نیروهای دیگری نیز بین ماده تاریک و ماده معمولی وجود دارد که بر توزیع ستاره‌ها تأثیر می‌گذارند.
نامگذاری “تاریک” برای این ماده به دلیل عدم تعامل آن با نور است. به عبارت دیگر، ماده تاریک نه نوری از خود ساطع می‌کند، نه نوری را جذب می‌کند و نه نور را پراکنده می‌کند. همین ویژگی باعث شده است که آشکارسازی مستقیم آن به چالشی بزرگ برای اخترفیزیکدانان تبدیل شود.
اگرچه ماده تاریک با نور تعامل ندارد، اما بر ماده معمولی تأثیر گرانشی می‌گذارد. این تأثیر گرانشی است که وجود ماده تاریک را برای ما آشکار ساخته است. برای مثال، منحنی‌های چرخش کهکشان‌ها نشان می‌دهد که ستاره‌های بیرونی کهکشان‌ها با سرعتی بسیار بالاتر از آنچه که براساس مقدار ماده مرئی انتظار می‌رود، در حال چرخش هستند. این مشاهدات حاکی از وجود یک جرم نامرئی و فراوان در کهکشان‌ها است.
کشف تعاملات جدید بین ماده تاریک و ماده معمولی، درک ما را از ساختار و تکامل کیهان متحول خواهد کرد. این یافته همچنین می‌تواند به توسعه مدل‌های دقیق‌تر برای توصیف ماده تاریک و ساخت ابزارهای جدید برای آشکارسازی آن کمک کند. با این حال، هنوز پرسش‌های بسیاری درباره ماهیت این تعاملات جدید و دلایل آن بی‌پاسخ مانده است. تحقیقات آتی به دنبال یافتن پاسخ‌های دقیق‌تر برای این پرسش‌ها خواهد بود.
source