کامپیوتر مأموریت فضایی آپولو 11 از یک گوشی هوشمند امروزی ضعیف‌تر است!

به گزارش خبرگزاری آنا، ماموریت آپولو 11 به دلیل فرود انسان روی ماه در سال 1969 مشهور است. بخش کلیدی این موفقیت به کامپیوتر هدایت‌کننده‌کننده آپولو که اختصاراً AGC نامیده می شد، برمی گردد. این کامپیوتر برای ناوبری فضاپیما بسیار مهم بود. با این حال جالب است بدانید که در کمال تعجب، قدرت محاسباتی این کامپیوتر کمتر از یک گوشی هوشمند مدرن بود و تنها حدود 64 کیلوبایت حافظه داشت.

کامپیوتر هدایت‌کننده آپولو توسط آزمایشگاه ابزار دقیق دانشگاه MIT ساخته شده بود. این کامپیوتر در ماژول فرمان و هم ماژول ماه استفاده می‌شد. AGC وظایف هدایت‌کنندگی، ناوبری و کنترل فضاپیما را بر عهده داشت و در زمان خود فناوری پیشگامانه‌ای محسوب می شد.  

AGC دو کار اصلی داشت. ابتدا مسیر فضاپیما تا ماه را محاسبه می‌کرد. فضانوردان ابتدا برای اندازه گیری ستاره ها و اجرام آسمانی از یک ابزار زاویه‌یاب استفاده می کردند. آنگاه AGC این مقیاس ها را برای ورودی دریافت می کرد و برای تعیین موقعیت در فضا به کار می کرد. کار بعدی این دستگاه این بود که سیستم های زیادی را در فضاپیما کنترل می کرد و با حدود 150 دستگاه مختلف ارتباط برقرار می کرد.

فضانوردان با استفاده از دستگاهی به نام DSKY که مخفف «نمایشگر و صفحه کلید» است، با کامپیوتر AGC تعامل داشتند. آنها با استفاده از یک سری اعداد و کدها دستورات را وارد کردند. این سیستم در مقایسه با رابط های کاربر پسند امروزی بسیار پیچیده بود.

AGC  به رغم حافظه محدود، فوق العاده کارآمد بود و می توانست چندین کار را همزمان با اولویت بندی بر اساس اهمیتش انجام دهد. این ویژگی در هنگام فرود روی ماه  که دریافت داده‌های غیرمنتظره رادار  در عملیات تداخل ایجاد کرده بودند بسیار مهم بود.

در طول فرود روی ماه، زمانی که AGC داده‌های سیستم‌های مختلف را پردازش می‌کرد، آلارم‌ها به صدا درآمدند. در برخی منابع ذکر شده که  نیل آرمسترانگ به دلیل مشکلات کامپیوتری مجبور به کنترل دستی فضاپیما شد. با این حال، این گفته چندان دقیق نیست و AGC در بیشتر مراحل فرود همه چیز را تحت کنترل خود داشت.

روی زمین مهندسان ناسا تصمیم جسورانه‌ای گرفتند که به رغم هشدارهای AGC به فرود ادامه دهند. آنها اطمینان داشتند که کامپیوتر حتی با وجود برخی مشکلات همچنان می تواند کارهای ضروری را مدیریت کند.  

کامپیوتر هدایت‌کننده آپولو در زمان خود انقلابی بود. این کامپیوتر یکی از اولین کامپیوترهایی بود که از تراشه‌های سیلیکونی استفاده می‌کرد و تأثیر قابل توجهی بر توسعه فناوری آینده داشت. حافظه محدود و قدرت پردازش آن ممکن است امروزه ناچیز به نظر برسد، اما تأثیر بسزایی در کامپیوترهای پس از خود داشت.