حمله حزب الله به تاسیسات گازی اسرائیل، کابوس سران تل‌آویو

در ۱۴ ژوئیه ۲۰۰۶ در جریان جنگ حزب الله لبنان و رژیم صهیونیستی معروف به جنگ ۳۳ روزه، این حزب برای اولین بار یک ناوچه نظامی اسرائیلی از نوع ساعر ۵ را با یک موشک ضد کشتی هدف گرفت. این موشک از نوع C-۸۰۲ با منشاء چینی، بُرد آن تا ۱۲۰ کیلومتر و مجهز به کلاهک با وزن ۱۶۵ کیلوگرم بود.

در حمله مذکور، ۴ افسر از خدمه کشتی رژیم صهیونیستی که به بندر اشدود عقب رانده شد کشته شدند. این کشتی که حزب الله موفق به انهدام آن شد، یکی از سه ناوچه مدل ساعر است که توسط شرکت آمریکایی “Northrop Grumman” برای ارتش اسرائیل ساخته شده و هر کدام برای اسرائیل بیش از ۲۵۰ میلیون دلار هزینه داشته است.

چنین حادثه مهم و جدی در سومین روز از جنگ ۳۳ روزه، سلطه و برتری روانی زودهنگامی را برای حزب‌الله در تقابل با رژیم اشغالگر در طول جنگ ایجاد کرد؛ به طوری که سران صهیونیست پس از شوکه شدن در برابر توانایی‌های بی‌سابقه حزب‌الله، پایان جنگ را تسریع کردند.

از میادین و سکوهای گازی اسرائیل در دریای مدیترانه چه می‌دانید؟

سکوهای گازی اسرائیل در دریای مدیترانه سنگ بنای بخش انرژی این رژیم هستند.

این سکوها از جمله مهم‌ترین منابعی هستند که رژیم اشغالگر برای تامین نیازهای انرژی خود و صادرات گاز به اروپا یا سایر کشورهای همسایه مانند مصر و اردن به آنها متکی است و معاملات گازی اسرائیل میلیاردها دلار برای این رژیم درآمدزایی دارد.

طی دهه‌های اخیر، رژیم صهیونی برای اکتشاف میادین گازی واقع در امتداد سواحل اشغالی تلاش کرده است و از همین رو توسعه آن به یک منبع اصلی درآمد برای اقتصاد این رژیم تبدیل شده و شرکت‌های آمریکایی و اروپایی سهام بزرگی در تولید این میادین را در اختیار دارند که در راس آنها شرکت نوبل انرژی آمریکایی است.

میادین گازی متعددی در دریای مدیترانه وجود دارد که رژیم اشغالگر اسرائیل برای تولید و صادرات خود به آنها وابسته است و از آن برای تولید انرژی در نیروگاه‌های کل شهرهای اشغالی بهره می‌گیرد که برجسته ترین این میادین عبارتند از:

۱- میدان تامار: این میدان در سال ۲۰۰۹ کشف شد و یکی از بزرگ‌ترین میدان‌های گازی تحت کنترل اسرائیل است. در ۹۰ کیلومتری ساحل حیفا، واقع شده است.

تولید گاز از این میدان از سال ۲۰۱۳ آغاز شده است.

این میدان بخش عمده‌ای از گاز موردنیاز بازار داخلی اسرائیل را تأمین می‌کند و تولید آن به ۱۱ میلیارد مترمکعب گاز در سال تخمین زده می‌شود که آن را در زمره میادین اصلی اسرائیل قرار داده است.

2- میدان لویاتان:

این میدان که در سال ۲۰۱۰ کشف شد، بزرگ‌ترین کشف گاز در شرق مدیترانه است. در ۱۳۰ کیلومتری ساحل حیفا قرار دارد. تولید گاز از این میدان در سال ۲۰۱۹ آغاز شد. تولید سالانه این میدان حدود ۲۲ میلیارد مترمکعب برآورد شده است و عمدتاً گاز استخراج شده از آن به بازارهای بین‌المللی عرضه می‌شود به‌گونه‌ای که از طریق خطوط لوله مختلف به اردن، مصر و اروپا صادر می‌شود.

۳-میدان کاریش: جدیدترین میدانی است که در سال‌های اخیر وارد خط تولید شده است و در ۹۰ کیلومتری ساحل شمالی فلسطین اشغالی قرار دارد. این میدان در سال ۲۰۱۳ کشف و تولید گاز از آن از سال ۲۰۲۲ آغاز شده است. از تولید گاز در این میدان برای مصارف داخلی و همچنین صادرات استفاده می‌شود و تولید سالانه آن به حدود هشت میلیون مترمکعب گاز می‌رسد.

4- میدان تانین یک مخزن گاز طبیعی در ۱۲۰ کیلومتری شمال غربی سواحل فلسطین اشغالی است که توسط شرکت آمریکایی “Noble Energy” در ۵ فوریه ۲۰۱۲ در عمق ۵۵۰۰ متری زیر سطح آب کشف شد. تخمین زده می‌شود که میدان تانین دارای ۹۲۱ میلیارد فوت مکعب گاز و ۴.۵ میلیون بشکه مایعات یا ۱۷۱.۷ میلیون بشکه نفت باشد.

اما میادین گازی دیگری در سواحل نوار غزه نیز واقع است که رژیم اشغالگر آن را تحت کنترل خود درآورده است:

5- میدان گازی ماری پی که در سال ۲۰۰۰ در سواحل غزه کشف شده و بخشی از مجموعه میادین گازی در آب‌های جنوب فلسطین اشغالی است که غزه آن را مطالبه کرده اما رژیم اشغالگر بر آن سیطره یافته است.

کمیت گاز طبیعی موجود در این میدان حدود ۱.۲ تا ۱.۳ تریلیون مترمکعب تخمین زده می‌شود و تولید گاز از آن از سال ۲۰۰۳ آغاز شده است تولید گاز این میدان می‌تواند به ۶۰۰ میلیون فوت مکعب گاز در روز برسد.

افزون بر میدان گازی تامار، میدان ماری پی نیز در معرض حملات موشکی از سمت نوار غزه قرار دارد واز همین رو تولید در آنجا از چند ماه بعد از عملیات ۷ اکتبر متوقف شده است.

۶- میدان شمشون: شرکت آمریکایی ATP East Med BV حفاری آن را در سال ۲۰۱۲ آغاز کرد و اسرائیل گاز تولیدی آن را به سرقت می‌برد باوجوداینکه می‌بایست متعلق به تشکیلات خودگردان فلسطین باشد. این میدان مشرف به سواحل نوار غزه است و مقادیر گاز طبیعی آنجا به ۱.۵ تا ۳.۴ تریلیون فوت مکعب می‌رسد.

طبق گزارش روزنامه اسرائیلی «گلوبز»، برآوردها نشان می‌دهد که میانگین تولید روزانه چاه ممکن است به ۲۲.۷ میلیون گاز طبیعی برسد.

۷- میدان نوا:

این یک میدان گاز طبیعی واقع در ۳۶ کیلومتری ساحل نوار غزه است در سال ۱۹۹۹ کشف شده و تولید مورد انتظار از این میدان پس از توسعه آن به سه تریلیون فوت مکعب می‌رسد.

این میدان گازی می‌بایست تحت کنترل تشکیلات خودگردان فلسطین باشد اما اسرائیل با توسعه‌دادن این میدان به سرقت برده بدون موافقت تشکیلات خودگردان از سال ۲۰۱۲ از آن بهره‌برداری می‌کند.

در ۲۰ آگوست ۲۰۲۴ و در جریان جنگ غزه گردان‌های القسام اعلام کردند که میدان نو در دریای مدیترانه و مشرف به سواحل غزه را موشک‌باران کردند.

۸- میدان گازی البحری: این میدان به نام میدان گازی مارین معروف است که در ۳۲ کیلومتری ساحل غزه واقع است در سال ۱۹۹۹ کشف شده و ذخایر آن به ۱.۴ تریلیون فوت مکعب گاز طبیعی می‌رسد. رژیم صهیونیستی این میدان را هم تحت تصرف خود درآورده و از تحویل آن به فلسطینیان طی سال‌های گذشته خودداری کرده است.

اگر میادین و سکوهای گاز اسرائیل هدف گرفته شود، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

به گزارش رسانه‌های خارجی، میادین و سکوهای گازی دریایی اسرائیل اهداف بالقوه‌ای برای حملات حزب‌الله یا حتی ایران هستند، زیرا این سکوها می‌توانند به‌عنوان اهداف راهبُردی تلقی شوند که هدف قراردادن آنها آسیب مضاعفی به رژیم اشغالگر وارد می‌کند هم از نظر آسیبی که به زیرساخت‌ها خواهد زد و هم از نظر اقتصادی و امنیتی خسارت‌بار خواهد بود، باتوجه‌به اهمیتی که این میادین در حمایت از اقتصاد اسرائیل و جایگاه آن به‌عنوان صادرکننده عمده گاز طبیعی به اروپا و کشورهایی مانند مصر و اردن است.

بنابراین هرگونه حمله به این سکوها از سوی حزب‌الله در سطوح مختلف بازتاب‌ها و پیامدهای جدی خواهد داشت.

این میدان‌ها به ویژه باتوجه‌به روبه‌رو بودن اسرائیل با حزب‌الله، ایران، انصارالله یمن و گروه‌های مسلح در عراق و همچنین مقاومت فلسطین در نوار غزه، با چالش‌های ژئوپلیتیکی مهمی روبروست. به‌عنوان مثال، در اکتبر ۲۰۲۳، در نتیجه حمله موشکی گردان‌های قسام، شاخه نظامی حماس تولید در میدان تامار به مدت ۴۰ روز متوقف شد.

حملات جبهه مقاومت می‌تواند تولید گاز طبیعی اسرائیل را مختل کند که این امر مستقیماً بر اقتصاد اسرائیل تأثیر می‌گذارد و هر گونه اختلال در عملیات تولید گاز اسرائیل می‌تواند منجر به خسارات اقتصادی هنگفتی به میزان ده‌ها میلیارد دلار براین این رژیم شود.

قطع سراسری برق اسرائیل و صادرات گاز

رژیم صهیونیستی مقادیر قابل‌توجهی گاز طبیعی به اروپا صادر می‌کند و از همین رو منابعی گازی این رژیم اشغالگر به بخش مهمی از تراز انرژی جهانی تبدیل شده است.

اگر سکوهای گازی اسرائیل هدف قرار گیرند و تولید آنها متوقف شود، بازارهای جهانی احتمالاً شاهد افزایش قیمت گاز خواهند بود، زیرا عرضه‌ها تحت‌تأثیر قرار خواهد گرفت، به‌ویژه با توجه که پس از بحران اوکراین و تحریم گازی روسیه، نیازهای گازی اروپایی‌ها بیشتر شده است.

افزون بر آنچه گفته شد حمله مستقیم به سکوهای گازی اسرائیل منجر به قطعی برق در سطح وسیعی در اسرائیل خواهد شد و کارخانه‌ها، تأسیسات، شرکت‌ها، خانه‌ها و غیره را در برخواهد گرفت، زیرا اسرائیل تا حد زیادی در تولید برق به گاز وابسته است.

حزب‌الله دارای موشک‌ها و پهپادهایی است که می‌تواند صدمات قابل‌توجهی به این سکوهای گازی اسرائیل وارد کند، مانند:

۱- موشک یاخونت ساخت روسیه که می‌تواند از هوا، زمین و یا از زیردریایی پرتاب شود و دارای برد ۳۰۰ کیلومتر است.

۲- – موشک که C-۸۰۲: در سال ۲۰۰۶ توسط حزب‌الله برای هدف قراردادن ناوچه ساعر ۵ استفاده شد که برد آن ۱۲۰ کیلومتر است.

۳- حزب‌الله همچنین پهپاد در مدل‌های مختلف مانند: ابابیل، مهاجر، شاهد مرصاد-۱، مرصاد-۲ و غیره دارد.

مصر و اردن از گسترش جنگ چه ضرری می‌کنند؟

رژیم صهیونیستی گاز طبیعی را از طریق شبکه‌های خط لوله به اردن و مصر منتقل می‌کند در سال ۲۰۰۵، مصر و اسرائیل قراردادی را برای صادرات گاز اسرائیل به مصر به مدت ۲۰ سال به میزان ۶۰ میلیارد فوت مکعب در سال امضا کردند. مصر واردات گاز طبیعی از رژیم اشغالگر را در مقادیری بالغ بر ۱۰۰ میلیون فوت مکعب در روز آغاز کرد.

در سال ۲۰۱۹، واردات گاز مصر به‌تدریج به ۷۰۰ میلیون فوت مکعب افزایش یافت که بخشی از قرارداد ۱۵ میلیارددلاری است که توسط شرکت دلفینوس مصر با میادین گازی تامار و لویاتان اسرائیل امضا کرده است.

در ۳ سپتامبر ۲۰۱۶، اردن با کنسرسیوم شرکت‌های ذی‌ربط با میدان لویاتان اسرائیلی که شرکت آمریکایی نوبل انرژی نماینده آنهاست، قراردادی ۱۵ساله به ارزش ۱۵ میلیارد دلار در ازای دریافت در مجموع ۴۵ میلیارد مترمکعب گاز، امضا کرد.

بر اساس این قرارداد، شرکت برق اردن سالانه یک میلیارد دلار از مجموع هزینه‌های سالانه ۳.۵ میلیارددلاری خود را به کنسرسیوم میدان لویاتان پرداخت می‌کند.
در نهایت مصر و اردن برای تأمین نیازهای انرژی خود به‌شدت به گاز اسرائیل وابسته هستند و قطع گاز اسرائیل برای آنها آسیب زیادی خواهد داشت؛ به‌عنوان مثال در سال ۲۰۲۳ حدود ۱۱.۱۹ میلیارد مترمکعب گاز از میدان لویاتان اسرائیل تولید شده است و حدود ۸۰.۴ میلیون درصد آن به مصر و اردن صادر شد(مصر بخشی از گاز وارداتی از اسرائیل را مایع‌سازی کرده و به اروپا صادر می‌کند) مصر برای پاسخ به نیاز داخلی خود به گاز اسرائیل وابسته است افزون بر مقادیری که به اروپا صادر می‌کند از همین رو حمله حزب‌الله به تأسیسات گازی اسرائیل ضربه اقتصادی بزرگی به مصر نیز وارد خواهد کرد و این کشور را در خاموشی فرو خواهد برد.

در مورد اردن، گاز اسرائیل برای راه‌اندازی بیشتر نیروگاه‌های این کشور وارد می‌شود و توافق گازی امان و تل‌آویو در سال ۲۰۱۶ مقرر می‌دارد که اردن در مجموع روزانه ۳۰۰ هزار میلیون واحد حرارتی گاز طبیعی خریداری کند، یعنی حدود ۸۰ درصد از گاز طبیعی موردنیاز تولید برق در این کشور که هزینه آن در مجموع ۱۰ میلیارد دلار شده است.