تقویت خشونت بین مجرمان

زورگیری خشن از کودک هشت ساله، خبری بود که روز گذشته آن را منتشر کردیم. در این حادثه پدر خانواده کارت عابربانکش را به فرزندش می‌دهد و از او می‌خواهد برای خرید به سوپرمارکت محل برود که دو سارق موتورسوار در کوچه متوجه کودک می‌شوند و با چاقو او را تهدید می‌کنند و کارت عابربانکش را سرقت و ۲۷ میلیون تومان موجودی حساب را برداشت می‌کنند. 
همین روایت کوتاه روشن می‌کند سطح خشونت در جامعه به حدی رسیده که مجرمان به خود اجازه می‌دهند چاقوی خود را زیر گلوی طفلی بی‌دفاع بگذارند و ترسی را در دل او ایجاد کنند که تا مدت‌ها نتواند از آغوش مادرش فاصله بگیرد. فارغ از اینکه خانواده‌ها باید چتر حمایتی خود از کودکانشان را افزایش دهند، اما نباید نسبت به چرایی شدت گرفتن خشونت میان مجرمان بی‌تفاوت بود. خشونتی که سبب شده کسی جرئت این را نداشته باشد فرزندش را برای یک لحظه هم که شده به کوچه بفرستد. با این حال اینکه دامنه مراقبت‌های والدین از فرزندانشان نسبت به چند دهه قبل شدت بیشتری گرفته است، می‌تواند ریشه در رشد خشونت‌های اجتماعی داشته باشد. 
 گروه سنی که ما رفتار آن‌ها را بررسی کرده‌ایم، نشان می‌دهد عمده مجرمان خشن در گروه سنی نوجوان و جوانان ۱۹ تا ۲۵ ساله قرار دارند و برای رسیدن به اهداف خود چاقو، قمه و در مواردی اسلحه حمل می‌کنند. آن‌ها با نشان دادن سلاح به قربانیان خود ابتدا خشونت دیداری نسبت به برخوردی سخت را یادآور می‌شوند و در ادامه اگر کلام به کار گرفته شده نتواند قربانی را وادار به تسلیم کند، اقدام به وارد کردن ضرباتی می‌کنند که در جریان آن قربانیانشان مجروح، معلول و در مواردی به قتل می‌رسند. روشن است پلیس با مطرح شدن شکایت و دنبال کردن سرنخ‌ها موفق می‌شود مجرمان را بازداشت کند و این رویه‌ای است که سال‌هاست بین دزد و پلیس ادامه دارد، اما در چرخه دزد و پلیس اتفاق‌های دیگری هم رخ داده است که باید مورد توجه قرار می‌گرفت و برای مدیریتش اقداماتی عملی انجام می‌شد. از جمله این اتفاق‌ها چرایی شدت گرفتن خشونت بین مجرمان است، چرایی اینکه نسل مجرمان در حال گذر چرا ابایی ندارند اینگونه با خشونت به افرادی که هیچ دفاعی از خود ندارند، آسیب بزنند؟ چرا آن‌ها مقابل طفلی خردسال چاقو می‌کشند، پیرمرد و پیرزنان را برای سرقت یک گوشی با خشونت زیادی هدف ضرب و جرح قرار می‌دهند؟ آن‌ها انتقام چه چیزی را از قربانیان خود می‌گیرند؟ چرا نسل مجرمان در حال گذر به راحتی به طناب دارشان بوسه می‌زنند؟ این‌ها موضوعاتی است که بستر‌های علمی و دانشگاهی باید ریشه‌های نهادینه شدن خشونت میان مجرمان را بررسی کنند و سازمان‌های حمایتگر اجتماعی سازوکار‌های لازم را برای اتفاق‌هایی که ممکن است در آینده به بحران تبدیل شود به کار گیرند.