ویاتا هالاسی، دانشمندی که با سرطان سینه دست و پنجه نرم می‌کرد، تصمیم جسورانه‌ای گرفت. او به جای پذیرفتن درمان‌های رایج، تصمیم گرفت با تزریق ویروس‌های مهندسی شده به تومور خود، روشی نوین برای درمان بیماری‌اش بیابد. این اقدام او، بحث‌های گسترده‌ای را در مورد اخلاق آزمایش بر روی خود برانگیخت.
به گزارش سرویس اخبار پزشکی و سلامت رسانه فناوری تکنا، هالاسی از روشی به نام ویروس‌درمانی (OVT) استفاده کرد. در این روش، از ویروس‌ها برای هدف قرار دادن و از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. ویروس‌های مورد استفاده در این روش، طوری مهندسی می‌شوند که تنها سلول‌های سرطانی را آلوده کرده و به آن‌ها آسیب برسانند.
تصمیم هالاسی برای آزمایش این روش درمانی بر روی خود، سوالات اخلاقی بسیاری را مطرح کرد. انجام چنین آزمایشی بدون مجوز و نظارت پزشکی، خطرات جدی برای سلامتی فرد به همراه دارد. ممکن است افرادی که به سرطان مبتلا هستند، با مشاهده این اقدام، به دنبال روش‌های درمانی غیرمعمول و بدون تأیید پزشکی بروند. آیا دانشمندان حق دارند بدون انجام آزمایش‌های بالینی کامل، درمان‌های جدید را بر روی خود آزمایش کنند؟
هالاسی معتقد است که با توجه به شکست درمان‌های قبلی و نبود گزینه‌های مناسب دیگر، مجبور به انجام این کار شده است. او همچنین بر این باور است که اشتراک‌گذاری تجربیاتش می‌تواند به پیشرفت تحقیقات در زمینه درمان سرطان کمک کند. مقاله هالاسی با مخالفت بسیاری از مجلات علمی روبرو شد. دلیل اصلی این مخالفت‌ها، نگرانی‌های اخلاقی در مورد خودآزمایی بود. با این حال، برخی از دانشمندان نیز از اقدام هالاسی حمایت کردند و آن را نشانه‌ای از شجاعت و تعهد به پیشرفت علم دانستند.
اگرچه تجربه هالاسی موفقیت‌آمیز بوده است، اما هنوز به عنوان یک درمان استاندارد برای سرطان شناخته نمی‌شود. تحقیقات بیشتری برای بررسی ایمنی و اثربخشی این روش درمانی مورد نیاز است. مورد هالاسی نشان می‌دهد که مرز بین تحقیقات علمی و درمان پزشکی می‌تواند گاهی مبهم باشد. در حالی که خودآزمایی می‌تواند به پیشرفت علم کمک کند، اما خطرات و چالش‌های اخلاقی بسیاری را نیز به همراه دارد. بنابراین، انجام چنین آزمایش‌هایی باید با احتیاط فراوان و تحت نظارت دقیق انجام شود. برای مشاهده تازه ترین خبرها به صفحه اخبار علمی رسانه تکنا مراجعه کنید.
source