شناسایی سرده جدیدی از خزندگان آبزی دوران دایناسور‌ها

این سرده دارای ویژگی‌هایی است که پیش از این در هیچ یک از گونه‌های این خانواده دیده نشده بود، از جمله گردن بلند و دندان‌های قدرتمندی که تکنیک‌های شکار منحصر به فردی را برای آن‌ها فراهم می‌کرده است. آن‌ها با ۱۲ متر طول ۸۵ میلیون سال پیش در دریا‌های کرتاسه زندگی می‌کرده‌اند.
این پژوهش در مجله «Journal Of Systematic Palaeontology» منتشر شده و براساس اطلاعاتی که در آن آمده نخستین فسیل این موجود در سال ۱۹۸۸ در جزیره ونکوور پیدا شده است و از آن زمان به بعد، فسیل‌های دیگری پیدا شدند: یک استخوان بازو راست جداگانه و یک اسکلت نابالغ که به خوبی حفظ شده و شامل قفسه سینه، کمر و دست و پا‌ها است.

«تراسکاسائورا سندری» با 12 متر طول ۸۵ میلیون سال پیش در دریاهای کرتاسه زندگی می‌کرده‌ است.

ویژگی‌ها
رابین اوکیف (F. Robin O’Keefe)، سرپرست تیم پژوهش و استاد گروه زیست شناسی دانشگاه مارشال در ایالت ویرجینیای غربی آمریکا، می‌گوید: این موجود بسیار عجیب است. شانه‌اش به تنهایی با هیچ خزنده دریایی شکارچی دیگری که تا به حال دیده‌ام شباهت ندارد. ما در مورد یک طراحی آناتومیکی واقعا شگفت‌انگیز صحبت می‌کنیم.
این پژوهشگر می‌گوید «تراسکاسائورا سندری» ترکیبی منحصر‌به‌فرد از ویژگی‌های ابتدایی و پیشرفته دارد که باعث می‌شود طبقه بندی‌اش به عنوان یک الاسموسور به یک چالش علمی تبدیل شود که دهه‌ها ادامه داشته است.
اگرچه قدمت فسیل‌ها به ۸۵ میلیون سال پیش برمی‌گردد؛ اما نخستین کشف آن‌ها به سال ۱۹۸۸ برمی‌گردد، زمانی که مایکل و هدر تراسک نخستین اسکلت را در سواحل رودخانه پانتلج (Puntledge) در جزیره ونکوور پیدا کردند.
سال ۲۰۰۲، دانشمندان شروع به توصیف و شرح فسیل‌ها کردند؛ اما به دلیل کمبود داده‌ها، در اعلام سرده جدید تردید داشتند. با این حال، اکتشافات بعدی، از جمله یک اسکلت کوچک بسیار خوب حفظ شده از این حیوان نابالغ به تیم کمک کرد تا تصمیم جسورانه‌ای برای اعلام این طبقه بندی جدید بگیرد.
اوکیف می‌گوید با نامگذاری تراسکاسائورا سندری، شمال غربی اقیانوس آرام بالاخره خزنده‌ای از دوران مزوزوئیک برای خود دارد. این منطقه که در حال حاضر ثروت دریایی غنی دارد، در عصر دایناسور‌ها زیستگاه موجودات دریایی شگفت‌انگیز و عجیب بوده است. 

نحوه شکار

تراسکاسائورا از بالا شکار می‌کرده است و با استفاده از گردن بلند و دست و پا‌های قدرتمند خود به پایین شیرجه می‌زده است تا به طعمه خود حمله کند.

این پژوهش نشان می‌دهد که تراسکاسائورا از بالا شکار می‌کرده است و با استفاده از گردن بلند و دست و پا‌های قدرتمند خود به پایین شیرجه می‌زده است تا به طعمه خود حمله کند. گمان می‌رود طعمه آنها آمونیت‌ها بوده‌اند.
 آمونیت‌ها (Ammonites) گروهی منقرض شده از جانوران دریایی هستند که از شاخه نرم‌تنان و رده سرپایان هستند که همزمان با دایناسور‌ها در حدود ۶۵٫۵ میلیون سال پیش منقرض شده‌اند. آن‌ها پوسته سخت صدف مانند و مارپیچی شکل داشته‌اند که در آن دوران رایج بوده است.
اوکیف می‌گوید: به نظر می‌رسد دندان‌های این موجود به اندازه کافی قوی بوده است که بتواند پوسته‌های آمونیت را خرد کند. این موضوع نشان دهنده رفتار تغذیه‌ای خاص است که به صورتی همگرا با گونه‌های دیگر در مناطق دورتر، مانند قاره قطب جنوب، تکامل یافته است.
منظور او، تکامل هم‌گرا (convergent evolution) یعنی فرایندی که به موجب آن موجودات زنده‌ای که ارتباط نزدیکی ندارند، مستقل از هم، صفات مشابهی پیدا می‌کنند.