شرکت خودروسازی بیامو (BMW) اعلام کرده است که نسل سوم سیستمهای سلول سوختی این شرکت، که قرار است در سال ۱۴۰۷ خورشیدی (۲۰۲۸ میلادی) وارد مرحله تولید انبوه شود، به عنوان یک نقطه عطف تاریخی و مهم در صنعت خودروسازی شناخته خواهد شد. این شرکت با اطمینان مدعی است که محصول جدیدش، نخستین خودروی الکتریکی سلول سوختی (FCEV) تولید انبوه در جهان خواهد بود که توسط یک خودروساز ممتاز و لوکس جهانی به بازار عرضه میشود.
اگرچه ممکن است این نخستین محصول از سوی یک تولیدکننده خودروهای لوکس باشد، اما سایر سازندگان خودروهای سلول سوختی نیز سالهاست در این عرصه حضور دارند. از جمله این موارد میتوان به شرکت «تویوتا» اشاره کرد که همکار تجاری و کهنهکار در توسعه فناوری سلولهای سوختی محسوب میشود؛ شرکتی که مدل «میرای» (Mirai) را در سال ۱۳۹۳ روانه بازار کرد و سابقه آغاز فرآیند توسعه خودروهای FCEV در آن به سال ۱۳۷۱ بازمیگردد.
البته در این مسیر نمونههای دیگری نیز وجود داشتهاند، مانند «هیوندای نکسو» (Nexo) و «هوندا کلارتی» (Clarity). همچنین مدلهایی بودند که تنها برای استفاده در مراحل آزمایشی در دسترس قرار گرفتند؛ نظیر خودروی «نکار ۴» (Necar 4) از شرکت مرسدس بنز که بر پایه کلاس A ساخته شده بود. این خودرو در سال ۱۳۷۸ به عنوان نخستین خودروی سلول سوختی مجاز برای تردد در جادهها معرفی شد و با وجود اینکه از کیفیت ساخت بسیار بالا و تجربه رانندگی فوقالعادهای برخوردار بود، اما اکنون با گذشت ربع قرن از آن زمان، ما همچنان منتظر رخ دادن آن جادوی نهایی و فراگیر شدن این فناوری هستیم.
شاید محصول جدید بیامو بتواند بالاخره قفل این ماجرا را بشکند و موفق شود. در حالی که مخالفان و بدبینان ممکن است همچنان اصرار داشته باشند که هیدروژن هرگز به موفقیت نخواهد رسید، اما سرمایهگذاریهای مستمر و کلان غولهای بزرگ خودروسازی نظیر بیامو و تویوتا، خلاف این ادعا را نشان میدهد. برای اینکه خودروهای سلول سوختی بتوانند جایگاه واقعی خود را پیدا کنند و اصطلاحا «اوج بگیرند»، وجود یک زیرساخت سوختگیری مناسب و گسترده ضروری است و به نظر میرسد که این زیرساختها در قاره اروپا در حال شکلگیری هستند.
بیامو اعلام کرده است که مقررات زیرساخت سوختهای جایگزین اتحادیه اروپا، تا سال ۱۴۰۹ شبکه جامعی از ایستگاههای سوختگیری نسل جدید با فشار ۷۰۰ بار را ایجاد خواهد کرد که قادر به تامین نیازهای انواع وسایل نقلیه سنگین نظیر کامیونها و اتوبوسها و همچنین خودروهای سواری خواهد بود. برای درک بهتر، میتوانید یک خودروی FCEV را مانند یک خودروی هیبریدی بنزینی تصور کنید، با این تفاوت که سیستم سلول سوختی جایگزین موتور احتراق داخلی شده است. نکته بسیار حائز اهمیت این است که سوختگیری این خودروها دقیقا به همان سرعتی انجام میشود که پر کردن باک یک خودروی دارای موتور احتراق داخلی (ICE) زمان میبرد.
در قلب یک سیستم سلول سوختی هیدروژنی، قطعهای به نام توده سلول سوختی (Fuel Cell Stack) قرار دارد که از صدها سلول سوختی کوچک و مجزا تشکیل شده است؛ دقیقا به همان شیوهای که پک باتری یک خودروی برقی از کنار هم قرار گرفتن سلولهای لیتیوم-یونی ساخته میشود. جدیدترین سیستم سلول سوختی بیامو به صورت مشترک توسط مهندسان بیامو و تویوتا توسعه یافته است، در حالی که نسل اول سیستم سلول سوختی این شرکت که در سال ۱۳۹۳ بر روی مدل «535iA» نصب شده بود، به طور کامل توسط شرکت تویوتا تامین شده بود.
نسل دوم این فناوری که هماکنون در ناوگان آزمایشی مدل «iX5» نصب شده است، توسط خود شرکت بیامو توسعه یافته بود، اما سلولهای انفرادی موجود در توده سوختی آن همچنان توسط تویوتا تامین میشدند.
سیستم جدید به لطف افزایش قابل توجه در چگالی توان نسبت به نسل قبلی، ۲۵ درصد فضای کمتری را اشغال میکند. این سیستم پیشرفته قابلیت آن را دارد که به شکلی کاملا یکپارچه و بدون نقص در معماریهای آینده خودرو ادغام شود و از نظر مصرف انرژی و توان خروجی، نسبت به نسخههای پیشین بسیار کارآمدتر و بهینهتر عمل میکند.
در حال حاضر، نمونههای اولیه (پروتوتایپ) این سیستم در مرکز شایستگی هیدروژن بیامو واقع در شهر مونیخ آلمان در حال ساخت هستند و تولید انبوه و سریالی آن قرار است در سال ۱۴۰۷ در کارخانه گروه بیامو واقع در شهر اشتایر (Steyr) اتریش آغاز شود. نظر شما در خصوص استفاده از هیدروژن به عنوان سوخت چیست؟ نظرات خود را از طریق بخش دیدگاهها با ما و کاربران چرخان در میان بگذارید.
مطالب مرتبط:
- خودروی سلول سوختی هیدروژنی چیست و چگونه کار میکند؟
- اولین خودرو هیدروژنی بی ام و تا سه سال دیگر به میدان میآید
- خودروهای هیدروژنی ممکن است بهزودی از خودروهای برقی سبزتر شوند
- هیوندای نکسو (Hyundai Nexo): پیشگام در فناوری سلول سوختی هیدروژنی
source