مرحوم نادر ابراهیمی از نویسندگان بزرگ و توانمند معاصر ایرانی در کتاب معروف «سه دیدار» جملاتی بکر و تازه در خصوص قناعت و راضی شدن به امور کوچک و ناچیز نوشته که هنوز پس از چندین سال برای مخاطب امروز همچنان جذاب و راهگشاست.
او از قول پیر مراد خود در داستان می‌نویسد «من ذات قناعت را دوست نمی‌دارم و قناعت‌کاران را که پست‌ترین مردم روزگار ما هستند، چراکه قناعت، این زمان، چیزی نیست الا نیم‌تشنه نگه‌داشتن اسبی که راهی دراز را به قصد خوب نوشیدن پیموده‌است… قناعت، دنائت است! من آمده‌ام تا نفرت از قناعت را تعلیم دهم.»
فرمایشات روز گذشته مقام معظم رهبری، یادآور همین سخنان مراد کامل داستان ابراهیمی بود. یادآور فریادی دوباره برای بیدار ساختن امت از قناعت‌های تکراری. در پی صدور حکم بازداشت نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، بنیامین نتانیاهو، در دادگاه کیفری بین‌المللی، بسیاری از مردم و سیاستمداران جهان، به همین حکم قضایی راضی و قانع شدند؛ که بالاخره پس از جنایات و فجایع طولانی‌مدت و سکوت مجامع بین‌المللی در مقابل رژیم صهیونیستی، حالا یک نهاد بین‌المللی اقدامی هر چند کوچک در راستای مقابله و ایستادگی در برابر این جنایتکاران انجام داده‌است.
بسیاری از تحلیلگران سیاسی، خبرنگاران و رسانه‌ها با تمرکز و مانور بر این حکم قضایی افکار عمومی جهان را به این حرکت قانع و خرسند ساختند. دیروز، اما آیت‌الله خامنه‌ای به یاد جهان انداختند که قناعت، دنائت است و قناعت‌کاران پست‌ترین مردمان روزگارند و باید زیاده‌خواه بود!
ایشان در دیدار سالانه با بسیجیان فرمودند که «این کاری که رژیم صهیونی در غزه و لبنان کرده، پیروزی نیست، جنایت جنگی است. حالا حکم بازداشت اینها را صادر کرده‌اند؛ این کافی نیست! حکم اعدام نتانیاهو و سران جنایتکار این رژیم باید صادر شود.» این تلنگر بار دیگر افکار عمومی مردم و متفکران را متوجه این مسئله ساخته که به راستی در مقابل این جنایات فجیع و وحشتناک و قتل ده‌ها هزار انسان بی‌گناه و آوارگی میلیون‌ها انسان، چه حکمی جز به در آویخته شدن نتانیاهو و جنایتکاران همدست او مناسب آنهاست؟ آیا صرف صدور یک حکم بازداشت برای چنین جنایتکاران تاریخی‌ای، مناسب و قانع‌کننده است؟ رسم دیرینه دستگاه‌های طاغوتی و فرعونی این است که با قناعت‌کار و خفیف و ذلیل کردن مردم بر آنها حکمرانی کنند و آنها را به کوچک‌ترین اقدامات، راضی و قانع سازند. چنانچه قرآن هم درباره فرعون می‌فرماید که «اَسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ» او مردم خود را خوار و خفیف کرد؛ سپس آنها اطاعتش کردند!
و در مقابل، این ویژگی دستگاه اولیای الهی است که مردم را عزتمند و بسیارخواه کنند و به آنها تلنگر بزنند که هیچ‌گاه به اقدامات کوچک حاکمان و سیاستمداران قانع و راضی نشوید و همواره بسیار بخواهید و بسیار مطالبه کنید؛ تا بالاخره حق و عدالت جاری شود. فرمایش دیروز رهبری هم در امتداد همین خط تاریخی رهبران و اولیای الهی در پرورش و ارتقای فکری ملت‌ها بازتعریف می‌شود. ان‌شاءالله به زودی همین تلنگر و نهیب رهبر معظم انقلاب اسلامی به افکار عمومی جهان و بیداری مردم، باعث کنار گذاشتن قناعت‌های معمول شود تا ملت‌های جهان جز به حذف این جرثومه‌های سیاه فساد از هستی رضایت ندهند تا بالاخره آرامش و عدالت در منطقه جاری شود.
source